3 روش کاربردی برای اینکه به کودک آموزش دهیم چگونه مسئولیت رفتارش را بپذیرد

3 روش کاربردی برای اینکه به کودک آموزش دهیم چگونه مسئولیت رفتارش را بپذیرد

کودکان دوست دارند مسئولیت رفتارهایشان را نپذیرند و آن را به گردن این و آن بندازند. آموزش پذیرفتن مسئولیت رفتار توسط کودک ، جزء وظایف مهم ما پدرها و مادرهاست.در این مقاله سعی شده روش های کابردی آسانی به شما والدین آموزش داده بشه تا بتوانید فرزندی داشته باشید که مسئولیت پذیرش اعمالش و رفتارش را شجاعانه بر عهده بگیرد.با مام پلاس همراه باشید...

نپذیرفتن مسئولیت رفتار توسط کودک ، یک رفتار معمولیست. بچه ها تمایل طبیعی دارند که بخواهند مسئولیت کارهایی را که انجام داده اند نپذیرند. هیچ کس دوست ندارد دچار مشکل شود، به خصوص بچه ها. با این حال، می توانید به فرزندتان یاد بدهید که به کارهایی که انجام داده احترام بگذارد. اولین قدم این است که به آنها کمک کنید تا بفهمند که همه اعمال دارای تأثیراتی هستند، با طیف وسیعی از خوشایند تا ناخوشایند. در مرحله بعد، شما باید به فرزندان خود کمک کنید تا یاد بگیرند چگونه در قبال کارهایی که انجام داده اند پاسخگو باشند. بهترین راه برای انجام این کار این است که با الگوبرداری از مسئولیت پذیری و مدیریت پاسخ خود به حقیقت گویی آنها، الگوی خوبی از خود قرار دهید.

در مام پلاس بخوانید:

15 نکته برای تربیت کودک مسئولیت پذیر

مرحله اول:  کمک به کودکان برای درک اثرات اعمالشان

 1. گام‌اول در آموزش پذیرفتن مسئولیت رفتار به کودک این است که پیامدهای طبیعی را توضیح دهید.

  همانطور که روز خود را با فرزند خود می گذرانید، مطمئن شوید که در مورد روش هایی صحبت کنید که اقدامات منجر به نتایج خاصی می شود. این توصیه در مورد مجازات نیست. بلکه در مورد بحث بی طرفانه درباره روش هایی است که کاری که فرد انجام می دهد بر نتیجه نهایی (هم مطلوب و هم نامطلوب) تأثیر می گذارد.

 به عنوان مثال، اگر فرزند شما نمره خوبی به خانه می آورد، می توانید بگویید: "ببین، چون خیلی زحمت کشیدی، در این مورد نمره خوبی گرفتی."

 لازم نیست بحث های شما فقط روی فرزندتان متمرکز شود. می توانید موقعیت ها را درمورد خودتان نیز بکار ببرید. به عنوان مثال، می توانید بگویید: "امروز دیر سر کار آمدم، بنابراین رئیسم دیوانه شد."

 ممکن است لازم باشد توضیح دهید که چگونه برخی از پیامدها به سرعت رخ می دهند و برخی دیگر نه. این موضوع به آنها کمک می کند تا به آینده فکر کنند.

 همچنین تأیید این موضوع مفید است که گاهی اوقات فرزند شما ممکن است قصد دستیابی به یک نتیجه خاص را داشته باشد، اما ممکن است همیشه به نتیجه ای که امیدوار است نرسد - مانند اینکه ممکن است برای یک آزمون درس بخواند اما همچنان نمره ای را که می خواست یا احتمالاً سزاوار آن بود، کسب نکرده باشد.

همچنین مشاهده کنید: 

ویدیوی آموزشی مسئولیت دادن به کودکان

 2. برای آموزش پذیرفتن مسئولیت رفتار به کودک،کنش های مثبت کودک را تشویق و نتیجه رابصورت نقش بازی کنید.

راه دیگری برای کمک به فرزندتان در مورد اینکه چگونه اعمال ،عواقب طبیعی دارند، تنظیم سناریوهای کلامی برای اوست. شما یک اقدام یا موقعیت را پیشنهاد می کنید و از فرزندتان می پرسید که فکر می کند در آینده چه اتفاقی می افتد. وقتی اتفاقی می افتد و فرزند شما باید تصمیمی بگیرد، این زمان خوبی است تا نظر او را در مورد گزینه ها و نتایج احتمالی بپرسید.

 به عنوان مثال، می توانید بگویید، " فراموش کردی به من بگویی که بعد از مدرسه یک جلسه باشگاه داری. چه اتفاقی می افتد؟" درباره آنچه بچه ها می گویند قضاوت نکنید. نکته این است که به آنها کمک کنیم تا در مورد چگونگی تأثیر یک عمل فکر کنند.

 3. برای آموزش برعهده گرفتن مسئولیت رفتار به کودک، بگذارید پیامدهای طبیعی مسیر خود را طی کنند. 

 پیامدهای طبیعی به کودکان کمک می کنند تا بفهمند که چگونه اعمالشان می تواند بر خود و اطرافیانشان تأثیر بگذارد. گاهی اوقات، ممکن است وسوسه شوید که کودکان را از مشکل خارج کنید، اما در عوض، بهتر است اجازه دهید آنها عواقبی را تجربه کنند (البته در محدوده و با نظارت).

 به عنوان مثال، اگر کودک شما در برابر جمع کردن اسباب بازی های خود مقاومت می کند، ممکن است بخواهید از درگیری اجتناب کنید و این کار را برای او انجام دهید. زمانی را در نظر بگیرید که اسباب‌بازی‌ها را جمع نکنید و آن‌ها نامرتب باقی بمانند. نتیجه ممکن است این باشد که کودک شما نمی تواند اسباب بازی مورد نظر خود را پیدا کند.

مشاهده کنید: 

ویدیوی آموزشی راهکار حرف شنویی در کودکان

 مرحله دوم: آموزش مسئولیت پذیری به کودک

 1.برای یاد دادن پذیرفتن مسئولیت رفتار به کودک،زمانی که پیامدهای طبیعی معنا ندارند از پیامدهای منطقی استفاده کنید. 

 گاهی اوقات، یک پیامد طبیعی آنقدر به تأخیر می افتد که نمی تواند بر رفتار تأثیر بگذارد (مانند حفره هایی که در اثر مسواک نزدن دندان ها ایجاد می شوند). مواقع دیگر، ایمنی یک نگرانی است (مانند زمانی که کودک می خواهد به خیابان بدود). در این موارد و موارد دیگر، پیامدهای طبیعی راه حل خوبی نیستند. پیامدهای منطقی آنهایی هستند که شما تحمیل می کنید، و به جای اینکه خودسرانه به نظر برسند، متناسب با موقعیت هستند.

 به عنوان مثال، اگر فرزند شما چیزی را شکست، از او بخواهید هزینه آن را از پول تو جیبی خود بپردازد یا کارهای اضافی برای پرداخت آن انجام دهد. این یک نتیجه منطقی است.

وقتی نتیجه منطقی را به فرزندتان تحمیل می کنید، مطمئن شوید که چرا این کار را انجام می دهید. با او صحبت کنید و برایش توضیح دهید. در غیر این صورت ممکن است ناراحت شود و متوجه نشود.

ویدئوی زیر را در مام پلاس ببینید:  

کودک چگونه بی مسئولیت تربیت می شود؟

 2. از عذرخواهی اجباری خودداری کنید تا کودک یاد بگیرد خود مسئولیت رفتارش را به عهده بگیرد.

هنگامی که فرزندتان کاری را با شخص دیگری انجام می دهد، مانند به گریه انداختن خواهر یا برادر، غریزه شما ممکن است این باشد که به کودک بگویید عذرخواهی کند. با این حال، مجبور کردن کودک به عذرخواهی به او کمک نمی‌کند تا یاد بگیرد چگونه مسئولیت را در آینده بپذیرد. این کار فقط به طور موقت وضعیت فعلی را "رفع" می کند و احتمالاً باعث ایجاد رنجش می شود. کمک به فرزندتان برای رسیدن به این نتیجه که نیاز به ترمیم رابطه با خواهر و برادرش دارد، تأثیرگذارتر است.

 با توجه به مثال، مجبور کردن کودک به گفتن "متاسفم" برای کودک یا خواهر و برادرش معنای زیادی نخواهد داشت. با این حال، اگر با کودک در مورد اینکه چرا خواهر یا برادر خود را به گریه انداخت صحبت کنید، به او کمک خواهد شد تا با احساسات و روش‌های منطقی برای ابراز آنها مقابله کند، و کمک می‌کند تا تنش‌زدایی کند. 

 مطمئن شوید که از موقعیت به عنوان فرصتی برای آموزش مهارت‌های مقابله‌ای مناسب‌تر و تشویق همدلی استفاده می‌کنید و از کودک خود می‌خواهید که احساس خود را به خاطر بیاورد وقتی کسی او را به گریه انداخت.

خیلی زود، کودک متوجه خواهند شد که خواهر یا برادرش از او عصبانی است و باید کاری انجام دهد تا عملی را که در رابطه با خواهر یا برادرش انجام داده و اورا به گریه انداخته، جبران شود. این موضوع به آنها نشان می دهد که اقدامات آنها عواقبی دارد که باید بپذیرند. می‌توانید با گفتن جمله‌ای مانند «فکر می‌کنی چه کاری می‌توانی انجام دهی تا خواهر یا برادرت احساس بهتری داشته باشد؟» آنها را تشویق کنید؟

 کودک شاید عذرخواهی کند یا ممکن است کار دیگری برای جبران آن انجام دهد. در هر صورت، اجازه دادن به کودک برای شروع، به او کمک می‌کند تا احساس بهتری داشته باشد و به احتمال زیاد در آینده به تنهایی کاری مشابه انجام خواهد داد.

مقاله ی مفید زیر را در مام پلاس بخوانید:

دلایل مسئولیت پذیری و بی مسئولیتی در کودکان

 3. برای آموزش پذیرش مسئولیت رفتار به کودک، کمک به حل مشکلات به جای رفع آنها روشی دیگر است.

  اگر فرزندتان در موقعیت سختی قرار گرفت ، ممکن است وسوسه شوید که وارد عمل شوید و آن موقعیت را برای او درست کنید. با این حال، یک راهبرد و روش توصیه شده این است که اجازه دهید کودک سعی کند خودش آن را با حمایت شما در صورت لزوم برطرف کند.

 مثلاً فرزندتان با نمره بد به خانه می آید. ممکن است وسوسه شوید که برنامه ای برای بهبود این مشکل ارائه دهید. در حالی که میتوانید، از کودک بپرسید: "من می بینم که شما در اینجا با مشکل مواجه هستی. آیا راه هایی برای دستیابی به اهداف خود در این کلاس داری؟"

 اگر فرزندتان به حمایت نیاز دارد، می توانید به او بگویید: "آیا کاری وجود دارد که بتوانم انجام دهم؟" همچنین ممکن است چیزی شبیه این بگویید: "این مهم است. بیایید هر دو زمان بگذاریم تا به این فکر کنیم که چگونه می توانیم با هم این مشکل را حل کنیم؟ ." این ممکن است شامل کمک به کودک برای نوشتن برنامه ای باشد که می توانند به آن پایبند باشند - اگر فرزند شما در طراحی برنامه نقش داشته باشد ، بیشتر به آن پایبند خواهد شد.

 پس از ارائه یک برنامه پشتیبانی، به او بیاموزید که به طور منظم برنامه را بررسی کند تا ببینند چگونه باید کار کند، سپس آن را ارزیابی کرده و در صورت نیاز تغییراتی ایجاد کند.

همچنین مطالعه کنید: 

چگونه یک خواهر بزرگتر مسولیت پذیرباشیم؟

 4. الگوی رفتار مسئولانه باشید تا کودک بیاموزد مسئولیت رفتارش را به عهده بگیرد.

 هنگامی که شما یک انتخاب مسئولانه انجام می دهید، آن را برای کودک روایت کنید.

  به این ترتیب، فرزند شما می‌تواند روش‌هایی را که شما برای رسیدن به نتایج دلخواه استفاده می‌کنید، ببیند. (اگر به نتیجه ای که می خواستید نرسیدید، آن را نیز تصدیق کنید و دلایل را برای کودک توضیح دهید.) کودکان از نمونه های مثبت رفتار بهره می برند تا به آنها در یادگیری قبول مسئولیت اعمال خود کمک کند.

 به عنوان مثال، می‌توانید بگویید: "من از سرعت مجاز تجاوز نمی‌کنم، زیرا این کار ناامن است و ممکن است تصادف کنم." یا اینکه، "بیا به فروشگاه برگردیم و هزینه این سیب را بپردازیم، زیرا صندوقدار آن را نادیده گرفته است. ما چیزهایی را که مال ما نیست، نمی گیریم."

مطلب کاربردی زیر را در مام پلاس مشاهده کنید:

آموزش مسئولیت پدیری کودک در محیط خانه و مدرسه

 5. برای اجتناب از سرزنش واکنش های مناسبی ارائه دهید تا کودک پذیرفتن مسئولیت رفتارش را بهتر بیاموزد.

 اگر فرزندتان کاری خلاف قوانین انجام دهد، ممکن است سعی کند آن را به گردن دیگری بیندازد، مثلاً «خواهرم مرا مجبور به انجام آن کرد!» یک پاسخ معمولی به این بهانه این است: "اگر خواهرت از روی پل می پرید، آیا تو نیز از روی پل می پریدی؟" مشکل این پاسخ این است که به اندازه کافی روشن نیست که مشکل چیست. فرزند شما نیاز به توضیح مستقیم و ملموس دارد که با آرامش و بدون ملاحظه بیان شود.

در عوض، چیزی شبیه این بگویید: "شاید خواهرت روی تو تأثیر گذاشته باشد، اما خودت تصمیم گرفتی این کار را انجام دهی. می توانستی انتخاب کنی که از خواهرت پیروی نکنی، اما این کار را نکردی. بنابراین، مسئولیت کاری که انجام دادی بر عهده خودت هست."

 مطمئن شوید که در طول مسیر به زمان‌هایی اشاره می‌کنید که کودک می‌توانست انتخاب متفاوتی داشته باشد تا او را تشویق کند که چگونه زودتر از این موقعیت‌ها خلاص شود.

مرحله سوم : بررسی رفتار خود

 1.جهت آموزش پذیرفتن مسئولیت رفتار توسط کودک، ابتدا به بررسی اعمال خودتان بپردازید.

کودکان با دیدن رفتارهای الگو شده (و توضیح داده شده) یاد می گیرند. بنابراین، شما باید رفتار خود را برای فرزندتان الگو قرار دهید، زیرا آنها شما را زیر نظر خواهند داشت تا ببینند چگونه باید رفتار کنند. اگر کار اشتباهی انجام می‌دهید، آن را بپذیرید و عذرخواهی کنید - این نشان می‌دهد که حتی وقتی بالغ هستید، می‌توانید مسئولیت اعمال خود را بپذیرید.

 به عنوان مثال، بگویید که برای بردن فرزندتان از مدرسه دیر کرده اید. به جای اینکه بگویید "دیر آمدم چون ترافیک زیاد بود" می توانید بگویید "متاسفم که دیر آمدم. میدانم که این خسته کننده است که باید منتظر من بمانید. وقت کافی نگذاشتم. معذرت میخواهم ، اما فردا سروقت خواهم آمد."

همچنین مشاهده کنید: 

چگونه والین مسئولیت پذیری باشیم؟

چگونه مسئولیت پذیر باشیم؟

10 روش کاربردی آموزش نظم به کودک پیش دبستانی و بیان اهمیت آموزش نظم

وظیفه شناسی

 2. زمانی که فرزندتان کار بدی انجام داده ، آرام باشید تا او بتواند مسئولیت کارش را بپذیرد.

اگر فرزندتان در مورد کاری که انجام داده اید با شما صادق باشد و شما منفجر شوید، احتمالاً دفعه بعد دیگر صداقت نخواهد داشت. مهم است که آرام بمانید، حتی اگر از کاری که او انجام داده ناراحت هستید. اگر احساس می‌کنید ناراحت می‌شوید، سعی کنید به این فکر کنید که چرا این کار فرزندتان یک محرک برای شماست و به خودتان مهلتی بدهید تا بر اساس آن پردازش کنید. در لحظات حساس تر، تا 10 بشمارید، یا قبل از پاسخ دادن، چند نفس آرام بخش عمیق بکشید.

 در صورت نیاز، قبل از اینکه موضوع را با فرزندتان در میان بگذارید، استراحت کوتاهی داشته باشید. صبر کنید تا بتوانید یک مکالمه آرام داشته باشید.

 همچنین، مطمئن شوید که فرزندتان را به خاطر صادق بودن با شما تحسین خواهید کرد و نه سرزنش.

3. قوانین را اجرا کنید تا کودک مصمم باشد مسئولیت رفتار خود را بپذیرد. 

 فرزند شما برای تعیین حد و مرزهایی که شامل اجرای قوانین است، به شما متکی است. اگر به طور مداوم برای او استثنا قائل شوید، نمی توانید انتظار داشته باشید که فرزندتان مسئولیت اعمال خود را بپذیرد. رعایت قوانین به آن‌ها کمک می‌کند تا متوجه شوند که باید مسئول کارهایی باشند که انجام داده‌اند.

 به عنوان مثال، اگر می خواهید فرزندتان مراقبت از وسایل خود را یاد بگیرد، از سنین پایین به او بیاموزید که هر روز تخت خود را مرتب کند، اسباب بازی های خود را کنار بگذارد و غیره.

 اگرچه همیشه ممکن نیست، اما اگر قوانین قبل از وقوع یک موقعیت وجود داشته باشند و فرزند شما درک خوبی از قوانین داشته باشد، بهتر می تواند عمل کند. تمام تلاش خود را بکنید تا به نظر نرسید که در حال وضع قوانین هستید.